آرین و منظومه‌ی شمسی

یکی بود یکی نبود، غیر از خدای مهربون هیچ‌کس نبود.
قصۀ ما از آن جایی شروع شد که تولد آرین کوچولو بود. آرین قصۀ ما علاقۀ زیادی به نجوم
داشت، به همین دلیل پدر و مادرش به او یک تلسکوپ زیبا هدیه دادند. آرین کوچولو با ذوق
و شوق تلسکوپ را به تراس اتاقش برد، اما نمی‌دانست چطور باید از تلسکوپ استفاده کند.
خلاصه آرین که خیلی عصبانی و ناراحت بود، تلسکوپ را روی زمین کوبید و روی تختش دراز
کشید. به سقف اتاق که پر از سیاره بود زُل زد. سیاره‌های زیبا دور خودشان می‌چرخیدند. در
همین هنگام صدای کوبیده شدن در تراس نظرش را جلب کرد. به سمت تراس رفت، در را باز
کرد و از تعجب چشمانش گرد شد. روبه‌رویش تلسکوپ را دید.
تلسکوپ: «سلام آرین جان، تولدت مبارک.»