آلبالو وحشی

سفید و سیاه
همه چیز از آنجا شروع شد که تاریکی دست در روشنایی
انداخت. از آن روز تاکنون، سیاهی از پشت سفیدی می دود و
سفیدی از پشت سیاهی. دوست من! دقت کن! اگر یین و یانگ
را بچرخانی و هرچه سریع تر بچرخانی، یک دایرهٔٔه خاکستری
می بینی. حال اگر سپیدی سر جای خود بایستد و از مرزهایش
دفاع کند، چطور؟ اما باز هم منظور ما حاصل نخواهد شد؛
چون او نقطه ای به سیاهی قرض داده و سیاهی هم به همین
صورت. این یعنی چه؟ یعنی اینکه سیاهی چیزی از درون خود
از دست داده است. او دیگر هویت ندارد و فقط در صورت
به دست آوردن آن لکه می تواند کامل باشد… اگر دایرهٔٔه یین و
یانگ را حرکت دهیم یک سطح خاکستری می بینیم؛ در حالی
که اگر آن را ثابت نگه داریم، لکه ها را می توانیم تشخیص
دهیم. اگر رویدادها را ثابت ببینی، سیاهی و سپیدی از هم
قابل تشخیص اند؛ در حالی که اگر آن ها را در آمدوشد ببینی،
سطح خاکستری را خواهی دید. دوستی داشتم که می گفت
انسان ها به طور کل خاکستری اند؛ در حالی که من چیزی جز
سیاهی و سفیدی ندیده بودم. از درک این منظور عاجزم.