از فیل طلا تا دیهیم پادشاه

در ایام کودکی، به زیر سقف آسمان پرستاره ی شب های تابستان، پدر داستانی بلند
و خیال انگیز برایم تعریف می کردند که همیشه به نیمه نرسیده چشمانم را خواب
فرا می گرفت. داستان پادشاهی از سرزمین پارس که مجسمه ی فیلی را در سفر به
هندوستان دید و در بازگشت از سفر، خواست تا زرگری از زرگران شهر، مجسمه ای
زیباتر و بزرگتر از آنچه را دیده بود برایش بسازد. زرگر فیل را ساخت و شاه شک به
پاکدستی زرگر کرد. داستان تا به اینجا که می رسید خواب دیگر مرا با خود می برد.
در بزرگسالی هر چه در منابع سراغ نسخه ای مکتوب از این داستان گشتم، هیچ
اثری از آن نیافتم. به منبع خود رجوع کردم؛ پدرم. ایشان نیز دیگر ادامه ی داستان را
به خاطر نمی آوردند. من به تحقق رؤیایی که در دلم جوانه زده بود درماندم! گویی که
برای بقای آن داستان خیال انگیز، دیر اقدام کرده بودم….