افکار شلوغ

خیلی سریع و ناگهانی بیدار شدم، به اطرافم نگاه کردم، توی اتاقم بودم. پس
این کابوس بود! خیس عرق بودم. اینجا واقعاً جای عجیبیه، جایی که خودش
مثل خواب می‌مونه، اونوقت داخلش بازم آدم خواب می‌بینه. از روی تخت بلند
شدم و به سمت بالکن رفتم. در رو باز کردم، صدای پیانو زدن شنیدم. چیزی
نگفتم، فقط گوش می‌کردم. تا یکی دو دقیقه‌ای ادامه داشت؛ یه پیانوی سفید،
تو یه حیاط کوچیک، که اطرافش رو گل‌های سفید و صورتی احاطه کرده بود.
صدای پیانو که قطع شد، شروع کردم به دست زدن، عمه برگشت و نگاه کرد، از
دیدن من جا خورده بود.
گفتم: «خیلی قشنگ بود! »