ای کاش

عالمی داشتم قبل تو، از عشق ملکوت
حرف‌هایی داشتم قبل تو، از جنس سکوت
رساتر از نگاه درماندۀ من نیست هیچ حرف و هیچ سخن
در وهلۀ اول عشق من است و بعد، پیچ سخن…
چشم‌غره‌های تو مدام مرا خلع سلاحم می‌کرد
دروغم نیست لبخندت کمی بیشتر مرا خوشحالم می‌کرد
از بدو عشقت، روزۀ سکوت مریمم امانم را برید
از نفس بدم، برادر یوسف شدم، ریسۀ عشقم را برید
من بیگانه بودم ولی با لغات احساس تو بیگانه‌تر
اما باز هم زن بودم و احساساتم نسبت به تو زنانه‌تر
بی تو حالم تعریف نداشت، مزه نداشت، کم کمکی هم تلخ بود…
کاش می‌دانستی فاصلۀ دلم و دل تو، بدتر از برزخ بود!