به دخترکم

دخترکم! آنچه می‌خوانی، آنچه نوشته‌ام، دست‌نوشته‌های مادریست
که دوست داشتنش بی‌حد و مرز است. اگر چهارچوبی وجود داشته
باشد، او شکسته است، اگر مرزی باشد او رد کرده است، اگر حصاری
باشد از روی آن پریده است تا تو را داشته باشد، اما دانسته است که
بالاخره تو روزی راه خودت را خواهی رفت. این سطرهای سیاه شده روی
کاغذ برای آن روزهاست، روزهایی که من نیستم، اما کلامم در جانت
می‌نشیند و گوشهایت طنین صدای دوست داشتنم را همیشه خواهد
شنید.