تابون

تازه هوای بهاری در خیابان ها می آمد. جارچی فریاد می زد. بلف
می کرد. در لفافه هم پیچیده بود. شاید که آینده ی ما شبیه بره های ساکت
انقلاب ناکجا آباد سفلا باشد.
قبرستان از سکوت منفجر شد. سکوت… سکوت بود…یا سقوط؟
ساعت های شنی و ماسه ای و سیمانی، این بار با من همراه بودند تا
سالوادور دالی با باب اسفنجی ازدواج کند و غوغایی در جهان به پا
شود… تا دخترهای ترشیده ی مکتب خانه، با آدم عبوس و خودخواهی که
من باشم، صحبت کنند!
سکانس فوق العاده ی بادبادک بازی گوساله، این بدشومی های زندگی
است که مدام اوج می گیرد و صدای طویله را در خود، محو می کند، آن پالون
سفید که مقابل سیاهی های مدفوعش است، آن صدای نفس ها که انگار
مرگ را فرا می خواند و در نهایت کات کردن سکانس با بلع بادبادک…