خود-آ

در حضور خارها هم می‌شود یک یاس بود
در هیاهوی مترسک‌ها پر از احساس بود
می‌شود حتی برای دیدن پروانه‌ها
شیشه‌های مات یک متروکه را الماس بود
دست در دست پرنده، بال در بال نسیم
ساقه‌های هرزه‌ی این بیشه‌ها را داس بود
کاش می‌شد سرو این فریاد جنگل می‌شنید
مثل برگی سبز یا چون سرخی گیلاس بود
کاش می‌شد حرفی از “کاش می‌شد” هم نبود
هر چه بود احساس بود و عشق بود و یاس بود