دخترانی به نام فُصلیه

نگاهش را آرام لغزاند. بینی دختر کوچک بود و به چین نشسته و لب‌های
نیمه‌باز کودکانه‌اش بسیار زیبا بود؛ حتی با آن سرخی غلیظ رژلبی که زیبایی
مصنوعی و دردآوری به آن بخشیده بود و مرد با خود فکر کرد چند سال دارد؟ ده
یا شاید دوازده سال؟ حتی کوچک‌تر از پسر دیگرش.
ناگهان از بودن دختر در اتاقش شرمنده شده بود و سر به زیر انداخت…
اما تصویر جسد پسر بزرگش با سوراخ عمیق در شکمش خود را از انبوه تصاویر
ذهنش بیرون کشاند و بزرگ و برجسته به یادش آورد آن دختر برای چه آنجاست
و خانواده‌اش با رضایت او را داده‌اند تا پسرشان قصاص نشود.