دختر ایل

خاطره‌ها؛ همانند قالی های دست باف زنان قشقایی، هر چه زمان
بیشتری از آن ها می گذرد برایمان عزیزتر و لذت بخش تر می‌شوند،
صندوقچۀ سینه‌ام را برایتان باز می کنم و بر روی صفحۀ سفید روزگار
دوباره حکاکی می‌کنم، بیش از پنجاه سال از عمر خاطراتم می گذرد
به خواندنش می‌ ارزد.
من جیرانم دختری از تبار ایل غیور قشقایی از جنس زنانی که
نامشان معادل معجزه است. من از فروغ ها و سیمین ها، از پروین‌ها از
آهو خانم ها حرف می زنم، از تمام آن هایی که خریدار ترس نبودند از
آن‌هایی که چون کوه ایستادند و نشان دادند زن بالاتر از معجزه است.
عزیزدُردانۀ کدخدای ایل هستم، بهتر بگویم پدرِ پدرم، خان بابا
که بزرگ طایفه است. اگر تصمیمی یا حرفی بزند کسی نمی تواند
روی حرف هایش حرفی بزند، اندام لاغر و کشیده ای دارد.
من در خانواده‌ای ده نفری زندگی می‌کنم و ته‌تغاری خانواده
هستم؛ خُب داستان من از این جا شروع می شود…