دفتر راز یار

ای مالک رقاب به یاد آرم آخری
هرگز رهی رها مکن از دست بر دری
افسرد دل ز هجر تو ای مهرجان فروغ
بر کوه سر نشست و ازان کرد مجمری
تا ثلج آن ز کثرت اندیشه آب شد
لبریز شد ز دامن ه دو چشمۀ جری
باری نگار مانده از ارتنگ سبحوه
بشکن حصار سوف یری حصن لن تری
زان قد سرو شاخۀ سنبل نشد عیان