دلایل روشن

هر انسانی با اندیشه‌ای که از جهان پیرامون فراگرفته و خود را
بازمی‌شناسد، شناخته می‌شود. اما من، اندیشه‌ام را به شناخت وا‌داشتم
تا خود را بهتر از آنچه که می‌بایست به شناخت وادارد. به همین
سبب در هر امری که به ناشناخته‌های درونی‌ام ارتباط داشت، چنگ
زدم و هربار آن ناشناخته‌ها را فرا گرفتم، تا اندکی خود را بیشتر واکاوم
و به واقعیت حقیقی‌ام نزدیکتر شوم. این خودشناسی بسی توهّم‌زا
و دردآور بود؛ زیرا خودشناسی هرگز فارغ از دردهای سرسام‌آور نبوده و
نیست. شناخت خویشتن، شناخت همان دردی است که به همراه
خودشناسی پدید می‌آید، اما به راستی چرا چنین رنج می‌کشیم؟