دلنوشته های رضوان

کوله‌بار اندیشــه بار اندیشــه‌ام را به دوش می ام را به دوش می‌گیرم و بر روی ماســه گیرم و بر روی ماســه‌های گرم کنار دریا به راه های گرم کنار دریا به راه می‌افتــم. قــدری درنــگ می افتــم. قــدری درنــگ میکنــم و به دریا کــه در اثر تابش آخرین اشــعه کنــم و به دریا کــه در اثر تابش آخرین اشــعه‌های خورشید به رنگ نیلی درآمده است چشم می‌دوزم. مرغان ماهی مرغان ماهی‌خوار را می خوار را می‌بینم که چه زیبا در آب شیرجه می بینم که چه زیبا در آب شیرجه می‌روند و قسمت خود روند و قسمت خود را از طبیعــت زیبا دریافت میکنند. قدری جلوتــر می کنند. قدری جلوتــر میروم به گونه روم به گونه‌ای که گرمی ای که گرمی آب را که به ســوی ســاحل می آب را که به ســوی ســاحل میآید بر روی پاهای برهنه آید بر روی پاهای برهنه‌ام حس می ام حس میکنم. حرکت کنم. حرکت شــن‌ها را می ها را می‌بینم که در دســت امواج به این ســو و آن ســو می بینم که در دســت امواج به این ســو و آن ســو می‌لغزند. گویی که لغزند. گویی که زنده‌اند و خود قادر به حرکتاند. صدف‌ها را می‌بینم که در دامن مواج دریا  اج دریا زنده‌اند و خود قادر به حرکت‌اند. صدفها را می‌بینم که در دامن مو به سوی ساحل کشیده می‌شوند ولی گویا خود در تعیین مسیر خود شریک‌اند در حالیکه اینطور نیست. بار دیگر به آسمان نظر می‌افکنم. حال خورشید را می‌بینم که در حال غروب کردن اســت و آخرین اشــعه کردن اســت و آخرین اشــعه‌های بیفروغش را چه مالیم به اطراف می فروغش را چه مالیم به اطراف می‌پراکند.