دنیای مترسکی

گندم‌های طلایی در میان دشت با باد بهاری می‌رقصیدند. پسرک خود را از میان گندم‌ها
که گاهی هم‌قدوقوارۀ خودش بودند، به سختی به سوی مترسکی که در وسط گندم‌ها
ایستاده بود، کشاند. پسر کلاه مترسک را برداشت و روی سر خودش گذاشت. به
چشمان دکمه‌ای و مشکی مترسک نگاه کرد و بی‌اراده شروع به آواز خواندن کرد:
«آهای آهای مترسک!
مترسک ای مترسک!
چقدر زشت و کثیفی
نداری قلب و روحی
کلاغها ازت می‌ترسند
چون ترسناکی و زشتی