دورترین نزدیک

پشــت در اتاق ایســتادم و گوش ســپردم به درد کشــیدن‌های مامان. جیغ می‌کشــید و معلــوم بــود خیلــی تحت فشــار و درده. بابا بــا نگرانی این طــرف و اون طرف میرفت و گهگاهــی نــگاه غضب‌ناکــش رو نثار من و خواهرهــام میکرد. انتطار داشــت دیگه بعد از شش تا بچه دختر ، این بچه هفتم پسر باشه و اون رو به آرزوش برسونه. یه جوری آرزوی پســر دار شــدن رو با خودش یدک می‌کشــید که انگار قصر پادشــاهیش بدون شــاهزاده هیچ رونقی نداشت. اصلا برای چه چیز دنبال وارث پسر میگشت؟ برای مال و اموالی که نداشتیم یا برای نام و نشان خانوادگی که ازش محروم بودیم؟ ادعا داشــت ما شــش تا دختر بدشــگون و شــوم هســتیم و…