دَوَرانِ دوران

آغاز
آبان است
باد می‌آید؛ شدید
آن‌قدر شدید است، که به یک‌باره برگ‌های درخت زندگی‌ام را
روی زمین می‌ریزد.
صدای خش‌خش برگ‌هایم را می‌شنوم؛ اما چه می‌شود کرد.
این منم! درختی بی‌برگ و بر، در جایی سرد و تاریک و من
بی‌خبر از فصل بعدی زندگی‌ام …
چه کسی می‌داند که بهار من کی می‌رسد؟ چقدر منتظر بهار باید
ماند؟
شاید همین حالا که نگاهت می‌خواندم، بهار من رسیده باشد.
با من به قهقرای ذهنم بیا؛ همراهی تو آرامم می‌کند.
با من بیا
شاید
با هم به بهار برسیم …