دیر، اما جنگیدم

اینکه اشتباه کنی طبیعی است.
اینکه نتوانی در زمان درست، تصمیم درست بگیری هم چندبار در زندگی قابل قبول است. اما اگر این تکرار تمام زندگیت را در بر بگیرد چه؟ جایی در زندگی می‌ایستی،به آنچه داری و آنچه باختی می‌نگری و ناخودآ گاه ذهنت محاسبه‌گر می‌شود که آنچه باختم به آنچه دارم
می‌ارزید؟؟
تقریبا تمام انسانها در زندگی لااقل یک‌بار می‌بازند،شکست می‌خورند،فریب می‌خورند، کوتاهی می‌کنند…
اما اینکه بعد از این اتفاق چه می‌کنی از تو انسانی دیگر می‌سازد.گاهی بد سرشت و سرانجام می‌شوی و گاه پروانه‌ای که از پیله درآمده. تو تراش می‌خوری، صیغل می‌خوری و یا الماس می‌شوی یا سنگواره‌ای که درس عبرت می‌شوی.