زمزمه های بی پروای دیده نشده

راستش را بخواهی، می‌دانم که نمی‌دانی و می‌دانی! همیشه برایم سؤال شده
است که با نداشتن این همه‌چیز، چرا باز هم می‌دانم؟! آخر ندانستن تو چه
دخلی با دانستن من دارد؟ خیابان یکطرفه معرکه است. همه‌اش می‌شود
مال تو. هر زمان که داخل آن برانی و هرجایی از آن فقط برای توست، اما این
همه دارایی یکطرفه بدون داشتن آن دو چشم به چه کار من می‌آید. من
هم گوشه‌ای از این مسیر متوقف می‌شوم و میش‌وم تماشاچی. از حرکت باز
می‌ایستم، می‌شوم یک من…!