ساز ناکوک

خانم نیازی مسئول بچه خانم نیاز ی مسئول بچه‌های بهزیستی بود های بهزیستی بود. بچه‌هایی که از شیر خوردن در میومدن و هیــچ خانــواده و هیــچ خانــوادهای اونهــا رو تحت تکفــل خودش نمی هــا رو تحت تکفــل خودش نمیگرفــت، به اونجــا می گرفــت، به اونجــا می‌بردند تا با بردند تا با حمایت‎‌های مالی انســان های مالی انســانهای خیر راه درســت زندگی رو پیش بگیرند های خیر راه درســت زندگی رو پیش بگیرند. ســمیر نزدیک مدرسه رفتنش بود. بعد از فرید که چند وقت پیش از بهزیستی رفته بود، بزرگترین بچۀ اونجا به حساب میومد اونجا به حساب میومد. بچه‌ها هرچی کوچک ها هرچی کوچکتر باشند، خانواده تر باشند، خانواده‌ها بهتر اون ها بهتر اونها رو قبول ها رو قبول میکنند، البته مربی کنند، البته مربی‌های بهزیستی به بچه های بهزیستی به بچه‌ها میگن هیچ ها میگن هیچوقت نباید ناامید بشن وقت نباید نا امید بشن. روزها . روزها بــدون اتفــاق تازه بــدون اتفــاق تازهای ســر می ای ســر می‌شــدند. یــک روز خانم نیاز ی به مبینا که فقط ســه ســالش . یــک روز خانم نیازی به مبینا که فقط ســه ســالش بــود، گفــت:خب، بــذار موهاش رو مرتب کنــم، اومدن ببیننش خانم خوشــگل ما رو ، دیگه میتونه برای خودش اتاقی بزرگ با کلی اســباب‌بازی داشــته باشه، کلی عروسک خوشــگل که دامنه‌ای چینچینی دارن، بعدشــم باید خوب درس بخونه تا دکتر بشه، مگه نه؟ حاضری؟