سرنوس

از وقتی یادم می‌آید عاشق تیله بودم؛ یعنی دقیقاً از همان موقع
که مادرم برایم تیله می خرید؛ ولی رابرت پسر بچۀ قلدر خیابان
بالایی همۀ تیله هایم را به زور از چنگم درمی‌آورد.
و من هر دفعه سعی می کردم بیشتر و بهتر از تیله هایم
مراقبت کنم؛ چون خیلی دوستشان داشتم.
دوست داشتن حس مالکیت می‌آورد، من مالک آن ها بودم
چون دوستشان داشتم؛ یا بهتر بگویم چون دوستشان داشتم
برایم مهم بودند.
من از رابرت خوشم نمی آمد، حس تنفر عظیمی در من ایجاد
می کرد؛ چون همۀ چیزهایی که برای من ارزشمند بودند را برای
خودش برمی داشت.
یک بار که برای بازی به بیرون از خانه رفته بودم، رابرت مثل
همیشه با آن چکمه های نارنجی و کلاه قهوه ای رنگ پشمی اش
که همیشه یک طرفه روی سرش می‌گذاشت سر و کله اش پیدا
شد…