سوگ آزگار

اکنون که در این روزگار تهی از عاطفه و شاعرانگی لحظه‌هایمان قربانی ابتذال و فرومایگی شده و سخت در میان منجلاب پوچی احساس دست و پا می‌زنیم، شاید کلامی که پرستش عشق را در اندیشه قلم پرورانیده ناجی کوچکی باشد جامعه‌ی جامانده از نسل عاشقان را تا شاید قلم چیره شود بر دهان‌های بی‌حصار هرزه‌گو که عشق را کوچک شمرده و شعر را مایه تفنن می‌دانند.