شروعی دوباره

ساعت حوالی چهار صبح روز یکشنبه دهم دی ماه هزار و سیصد
و نودویک بود هوای سرد زمستانی همه جا را فرا گرفته بود و فرید روی
تخت‌خواب خودش که کنار پنجرۀ رو به کوچه بود، دراز کشیده بود.
اتاقش کاملاً تاریک بود؛ جز نور صفحۀ موبایلش که صورت فرید را
روشن کرده بود.