عاشقانه های خیال

عاشقانه هایم، خیالم را قلقلک می‌دهند و برگ برگ دفتر دلدادگی‌ام، بال پرواز
می‌گشایند به سوی قلمم…
قلمم در دست می‌گیرد جوهر نوشتن را و تمرین دلدادگی را در فصل شوریدگی با
ساز خیال، بر صفحاتی از رمان زندگی‌ام، می‌نوازد…
می‌نویسم از خیالم که در فصل عاشقی چون کاجی زرد، قامتش خمیده شد ولی
باز هم به امید پرچین‌های روی دیوار، می‌نشیند و تماشا می‌کند طالع بلندش را…
می‌نویسم تا تب مستانگی خیالم، بسوزاند کنج عزلت را و رسوا کند غم و آوارگی
خیالم را… تا شاید توفیری کند بر سنگینی شانه های خیالم…