عطر یاس

ساعت ده و سی دقیقه صبح تو آزمایشگاه نشستم و تلفنم زنگ خورد.
من یاسمین افراز، دانشجوی روان شناسی و کارمند آزمایشگاه بیست
سالمه و قراره براتون یه چیزایی از عشق و علاقه و زندگیم بگم به همراه سهیل
یا همون خسروی توی دل نوشته ها و به همراه چندتا از دوستای دیگه ام.
تلفنم زنگ خورد طبق معمول فرداد بود، با صدای بلند و شادش مثل
همیشه منو غافلگیر کرد.
یه سلااااام یاسی بلندی که توجه همه رو جلب کرد. دوستش داشتم تنها
پسر تخس دانشکده برق که اصلاً مثل ظاهرش نبود. مهربون، صمیمی،
بذله گو، پر از حس شادی و خیلی هم خاکی با وجود اینکه به طور
شگفت انگیزی ثروتمند بود؛ اما هیچوقت ندیدم به دیگران از بالا نگاه کنه.
صدای تلفنمو کم کردم و جواب دادم.
– سلام بر تو ای فرداد کسی که در خیابان قِر داد.
– یاسی گوش کن یه گروه زدم دوستانه تو رو هم اَد کردم اگه دوست
داشتی بیا یه کم با دوستام و بستگانم آشنا شو…