لاهوت

nazanin is typing…
این تنها جمله‌ای بود که این روزها، پسر جوان با دیدنش حال و هوای دیگری
پیدا می‌کرد. هشدار این کاربر را فعال کرده بود و اگر سنگ هم از آسمان می‌بارید،
با صدای دینگِ گوشی به سرعت دست در جیبش کرده و مانند تشنه‌ای در
هوای چهل درجۀ تیرماه، له‌له زنان و باشتاب پیام را باز می‌کرد؛ طوری که زمان
و مکان و موقعیت، رنگ و معنی خود را از دست می‌داد و فارغ از عالم و آدم،
این حرکات خارق‌العاده و سریع را به معرض نمایش عموم می‌گذاشت!