مجموعه داستان کوتاه

هدیه
غروب بود. چهار نفر هم زمان وارد کافه شدند. صاحب مغازه
چراغ های بیشتری را روشن کرد. چراغ های کم نور ولی متنوع که
نورشان روی کف مغازه می افتاد. کمی فضا تاریک بود. هر چهار
نفر به سمت میزی در گوشه مغازه رفتند. سه صندلی داشت. یک
صندلی هم برداشتند و به میز خودشان کشاندند. سه نفر قهوه و
یک نفر کاپوچینو سفارش داد. شروع به حرف زدن کردند. بوی
عطرشان مغازه را گرفته بود. کمی گرم بود. متوجه این موضوع
نشدند. گویی از دنیا جدا بودند. هر کس داستانی تعریف می‌کرد.
کارهای نکرده شان را جوری تعریف می کردند که انگار قهرمان
داستان های حماسی اند. هر روزشان همین گونه می گذشت. بعد
از فارغ التحصیلی شان بیشتر هم می‌گشتند. همه را توجیه می کردند
که خسته اند و می خواهند کمی استراحت کنند. کسی نمی دانست
که تمام این سال ها هم استراحت می کردند. دور هم می گفتند که اگر
به فلان روز برمی گشتم، فلان کار را می کردم. اگر آن را می دانستم،
فلان می کردم و از این حرف ها که برایشان از خوردن آب هم حیاتی تر
بود. در این بین یک چیز کم بود. خودشان حسش کردند و دست به
کار شدند؛ سیگار کشیدند. بعد از کلی صحبت هم بلند شدند و به
خانه هاشان رفتند. شب هم با خیالات باطل خوابیدند. بی خبر از
آنکه زندگی صدایشان را شنیده بود.