محفل فراموش شدگان

_بیا تو.
نفس عمیقی کشید و بعد از فرو خوردن هوایی که بوی تند تنباکو در آن پیچیده
شده بود، وارد اتاق بزرگ و نیمه‌تاریک رئیس شد. در را آرام بست و کنار آن
ایستاد. در همان بدو ورود پرده‌های ضخیم کشیده شده و نور کم اتاق باعث آن
شد که احساس خفگی کند.

_دیر کردی!
خورشید ببخشیدی زیر لب گفت و با احتیاط سرش را کمی بالا گرفت و محیط
را از نظر گذراند. یک میز بزرگ در بالای اتاق وجود داشت که رئیس پشت آن
قرار گرفته بود و یک دست مبلمان کوچک و قدیمی در وسط اتاق خودنمایی
می‌کرد. نگاه خورشید محو تماشای گلدان‌های کوچک کاکتوس روی میز وسط
اتاق شده بود که صدای رئیس او را از جا پراند.