مواظب خودت باش

حرفی که می‌زنم رو باور نمی‌کنی، اما رضايی که تو بحرانی‌ترین مشکلات
و فراز و نشیب‌ها بهترین واکنش رو نشون می‌داد، لابه‌لای مامورهای
خسته‌ای که از سالم موندن نسبی ساختمون خوشحال بودند دست به
سینه ایستاده بود و مرتب ابراز تاسف می‌کرد. وقتی بهش نگاه می‌کردم
همه روزهایی که استرس بی‌پولی و کم بودن مشتری‌ها رو یک تنه به
دوش می‌کشید و همزمان شبانه‌روز درگیر حل کردن مشکلات خودش بود
مثل برق و باد از جلوی چشمم می‌گذشت و از رضایی که روبه‌روی خودم
نمی‌دیدم افسوس می‌خوردم.