هفت موج

یک سری اتفاق ها باید بیوفتن تا بفهمی چی شد که الان این جایی و از این
به بعد باید چیکار کنی تا ادامه بدی. این اتفاق‌ها میتونه از نوع یک
نگاه باشه، یک حرف باشه، قرنطینه باشه، جنگ باشه، حس قلقلک
عشق باشه، جوانه زدن یک گل باشه، تولد باشه، شکست باشه یا…
یعنی همه ی ما در یک زمانی غافلکی یا غیرغافلکی با یک جرقه (تَرَق!)
چشممون باز می شه و نگاه‌مون تغییر می کنه؛ بعد از این جرقه زندگی به
دو قسمت تقسیم می شه: قبل جرقه و بعد جرقه!
یک گروه دیگری هم هستیم که چشممون باز بوده و عادت کردیم به این
نوع نگاه (و هیچ مرزی بین نوع نگاه کردنامون نبوده.) نگاه می کنی و
می‌بینی توی یک مسیری هستی که می تونی برای هر قسمتش یک اسم
بذاری!
می تونی بگی الان تو مرحله ی بی قراریم و دنبال چیزی هستم؛ ولی چیزی
نیست. می تونی بگی الان حس می کنم قلب دارم؛ جنسشو حس می کنم!
بیش تر از همیشه حس هارو جذب می‌کنم.
می‌تونی بگی دیگه کافیه! زندگی سیرم نمی‌کنه! چیز دیگه ای نیست که
بتونه سیرم کنه؟!
می‌تونی بگی من فراتر باید باشم. فراتر هستم. فراتر هستم؟ می تونی بگی
من خودم مسیر زندگی ام؛ خودم رو طی می کنم؛ خودم رو پیدا می‌کنم.