هیلان

قرار بود مهمان‌ها ساعت ۴ برای خواستگاری بیایند و آنها آن روز به
گندمزار نرفتند. رأس ساعت آنها آماده پذیرایی بودند. ترلان لباس
محلی‌اش را برتن کرده بود و مثل همیشه از زیبایی می‌درخشید. دقایقی
بعد صدای یاالله گویان باشار پیچید و استرس تمام وجود ترلان را فرا
گرفت. هیلان دستش را در دستان خود فشرد و او را به آرامش دعوت کرد
و همراه هم به استقبال مهمانان رفتند؛ ولی هر دو در چنین شرایطی به
شدت جای خالی مادرشان را احساس می‌کردند.