وادی فراق

در من زنی عاشق مرده است
سوگ عشقش از زندگی دیگرم هنوز با من همراه مانده است
من سوگوار عشق به دنیا آمده‌ام و می‌دانم از این دنیا هم با همین غم عشق
قدیمی از بین خواهم رفت
در من این عاشق مرده گاه گاهی شعرهایی زمزمه بر دیوار روحم می‌کند
و من برایش روی قلم و کاغذم می‌آورم
از داغ عشقی می‌‌خواند
که من انگار همین حالا لحظه به لحظه‌اش را تجربه کرده‌ام نه در زندگی پیش
از همه‌اش برایم گفته است
از رخش
از روح سختش
از دستان سردش و نگاه های پر وهمش
این عشق قدیمی دو چشم من را هم هنوز کور کرده است
پس از یک بار مردن و دوباره زنده شدن هنوز از او نوشته‌ام انگار
کاش این نوشته‌ها در آخر من را در این حیات دوباره به تو برساند، به تویی دوباره!
او و من، یعنی ما هنوز منتظر به وصال هستیم