وقتی که هوا روشن شد

دختری جوان در یک آلاچیق روبه‌روی دریا نشسته و روی کاغذهایی
می‌نویسد. بعد دست از نوشتن می‌کشد و خیره به دریا می‌نگرد؛
بی‌قرار است و پوست اطراف ناخن‌هایش را می‌کند. از آلاچیق
بیرون می‌آید و از پرنده‌ای که بالای دریا پرواز می‌کند عکس می‌گیرد.
ناگهان باد و باران شدید و دریا طوفانی شده و کاغذهای او پراکنده
می‌شوند. دختر به آلاچیق برمی‌گردد و کاغذهایش را برمی‌دارد. وسط
کار از جمع‌آوری کاغذها دست می‌کشد و از آلاچیق بیرون می‌رود،
رو به دریا ایستاده و آرام اشک می‌ریزد.