پدر

ساده
ماییم به تن کرده یکی جامه ی ساده
یک جرعه میِ سرخ به یک سفره ی ساده
گر شهپر شیدایِیمان اوج بگیرد
طنازی یار است به یک غمزه ی ساده
ماییم و نگاهی به قد و قامت معشوق
سروْ است تو گویی به تنش جامه ی ساده
گر توشه ی عشق است نگاهی که تو داری
ماییم سفر رفته به یک توشه ی ساده
آری به دلم هست که ابروی تو خواهم
آیا رسد آن تاج به این بنده ی ساده؟
چشمان تو زیباست، چه گویم که بگُنجد
زیبایی چشمان تو در جمله ی ساده ؟
ما را به بَرِ خویش ببر، گرد و غباریم!
سنگین شود از گَرد مگر جامه ی ساده ؟