پوچ‌های باارزش

تا آنجا که یادم می‌آید سرزمینی بسیار بزرگ و تاریک داشتم. آنقدر
بزرگ که هیچ دنیا و سرزمینی غیر از آن نبود و همه‌ی سرزمین‌های
کنونی زمانی تحت سلطه‌ی قلمروم بودند. در دنیایی که من زندگی
می‌کر‌دم هیچ خورشیدی طلوع یا غروب نمی‌کرد، چون چنین سیاره‌ای
در آن نبود. سیاهی تنهاترین و بالاترین رنگ آن را تشکیل می‌داد و یا
به عبارت دیگر تنها قانون سرزمینم بود و یگانه دلیل اتحاد ساکنانش.