پیچک شیدایی

آشوب احساس چشمانش، چشمانی که بی هیچ واسطه ایی تلاطم
عشق را در دریای دلم انداخت، مرا وادار به قبولش کرد. قبل از او
هیچ طوفانی چنین موجی را در این دریا سرازیر نکرده بود. قبل از او
عشق برایم تعریف نشده بود. وقتی وارد این دریای آرام شد، فهمیدم
عشق چیزی نیست جز دوست داشتن، بدون دخالت عقل. فهمیدم
عشق یعنی گاهی با فرمان دل زندگی کردن، بسی شیرین تر از لحظات
عاقلی است. با ذره ذره ی وجودم احساس می کردم با او می توانم
همچون کبوتری فاقد از حتی کمی دلشوره از اتفاقات دنیا در آسمان
زندگی پرواز کنم، آواز بخوانم، زیست کنم، اما انگار همین دیروز بود
که چشماش از دور به من لبخند می زدند. انگار همین دیروز بود که
غریبه ایی آشنا شد. آنقدر آشنا که از هرکسی به من نزدیک تر شد، اما
ای کاش نمی شد! بعضی وقت ها با خودم فکر می کنم بدترین کاری
که در زندگی ام انجام دادم چی بوده؟ به یک جواب می رسم، ازدواج
با افشین…