چندقدمی خودت بایست

به نام خالقی که قلم را آفرید تا عقل را پروش دهد.
همه‌چیز از یک فاصله اتفاق افتاد. فاصله‌ای که شاید در اولین
خوانشتان آن را با کسی بپندارید و رویایی عاشقانه را در سرتان
بپرورانید.
اما برای من فاصله‌ای میان خودم و خودم افتاد. فاصله‌ای که
برعکس تمام فاصله‌های غم‌انگیز، من را تشویق به رشد فردی‌ام
می‌کرد.
فاصله‌ای که من را بسیار شگفت‌زده کرده بود و بی‌هوا من را در دریای
شناور موفقیت، به فراسوی قله‌‎ها می‌رساند و من خواسته یا ناخواسته،
خودم را همراه موج‌هایی به سمت و سوی موفقیت می‌رساندم.