چکامه عشق

عزیزم، گُل عُذارم، مادر من
چراغ شام تارم، مادر من
چه شب هایی که بنشستی تو بیدار
کنار گاه وارم، مادر من
برایم لای لای و قصه گفتی
ببوسیدی عُذارم، مادر من
مرا جان دادی و جانت فدا شد
نمودی شرمسارم، مادر من
همه اسرار دل را با تو گفتم
تو بودی رازدارم، مادر من
زِِ وجد و شادی من شاد گشتی
تو بودی غمگسارم، مادر من
بسی محنت کشیدی، رنج بردی
هنوز آن روزها را یاد دارم
نیاوردی به ابرو خم، گواه است
همی پروردگارم، مادر من
بگفتی با تمام رنج و محنت
چو کوهی استوارم، مادر من
کنون دست اجل جان تو بگرفت
بزد بر دل شرارم، مادر من
چو سوی عرش اعلا پر کشیدی
برفت از دل قرارم، مادر من
چو طوفان خزان عمرت خزان کرد
خزان شد هر بهارم، مادر من
چو خاموشی گرفتی در شب تار
سیه شد روزگارم، مادر من