کاکتوس گل‌دار

در روزگاری زندگی می‌کنیم که نفس کشیدنمان شرطی شده است
دیده‌بوسی قدغن و آغوش کشیدن یکدیگر، آرزوی محال
تنها چیزی که برایمان باقی مانده دوستی‌های عمیق در بین خاطره‌هاست
خاطره‌هایی که با نوشتن، سالها باقی خواهند ماند
حتی پس از گذر این دوران سختِ طاقت‌فرسا
پس، می‌رقصانم قلمم را به یاد عزیزانی که تا سرمان را چرخاندیم فرصتشان به
پایان رسیده بود.
به یاد بزرگانی که یادشان لبخند بر صورتمان می‌آورد
باشد که روزی عزیزی ما را نیز به یاد آورد…