گفتنی‌ها کم نیست…

چقدر امروز جای تو خالیست، باید می‌بودی و سهراب را می‌دیدی. همراه
بابا خسرو رفتند و اولین کت و شلوار زندگی‌اش را خریدند. یک دست کت
و شلوار مشکی فسقلی، با یک دستمال سه گوش قرمز که توی جیب روی کت
گذاشته. قرار شد همۀ بچه‌ها پیراهن سفید ساده و کت و شلوار مشکی بپوشند؛
به همان سادگی که تو همیشه دوست داشتی. دخترهای گروهشان هم پیراهن
سفید و سارافون مشکی می‌پوشند و یک گل سر قرمز؛ درست همان رنگی که
دستمال توی جیب پسرهاست، به سرشان بزنند. هفتۀ پیش رفتم و از گروهشان
عکس گرفتم. باید می‌دیدی که وقتی کنار دخترهای هم‌سال خودشان
می‌ایستند، چقدر بزرگتر به نظر می‌رسند. چه زود بزرگ شده‌اند، چه زود
گذشت و چه دیر، چه سخت!