یوسف قصه های من

– مامان اون مرده کیه سر خاک بابا نشسته؟
چشمان کم‌سویم را تنگ کردم که بهتر ببینم، ولی نمی‌شناختمش. نزدیک
که شدیم آن غریبه با صدای پایمان سرش را بالا آورد. چند ثانیه طول
کشید تا تمام گذشته با سرعت برق از جلوی چشمانم عبور کند و لابه‌لای
آن همه تصویر روی عکسش ایست کنم. کم مانده بود قلبم هم بایستد.
او اینجا چه می‌کرد؟! نه می‌توانستم برگردم نه قدرت جلو رفتن داشتم.
– چی شده مامان؟ می‌شناسیش؟
آرام به راهم ادامه دادم.
– مامان. مامان!
او نباید اینجا باشد. چطور جرأت کرده؟