بنشین کنار آتش و خودت را گرم کن

در تابستانی رو به پایان،
او منتظر بود تا تو بیایی و زیر سایه ی نارونهای خیالش،
دمی کنارش بنشینی.
تا عصب های خسته اش! کمی آرام گیرند و
تقلای جانش ساکن شود.
تا او را از ژرفنای مغاک اضطراب رها کنی و
و در دستانش جانی بدمی تا بار دیگر به سوی زندگی دراز شوند.
او در شرجی داغ که روز و شبش به هم پیچیده بود،
هوایش سرد بود و آتشی برای قلبش میجست.
چشم اندازی،
افقی،
تا در شفقی سرخ
از جای بلندش کند.