در جستجوی گوهر زندگی

از سختی های زندگی که بگویم، می پذیریم که زندگی سختی دارد، ولی کاری
نمی کنیم…

مگر می شود نشست و نگاه کرد به سختی ها و بی تفاوت گذر کرد؟
یعنی آدمی اینقدر بی تفاوت خلق شده؟ یعنی آدمی اینقدر نسبت به زندگی
بی احساس شده که هیچ تلاشی برایش نکند؟!
فکر نمیکنم!
خداوند خاک آدم ها را از اراده گرفته، ارادۀ سستی ناپذیر که هر چقدر هم سختی
ببیند باز محکم میشود…!
اصلاً همین خلقت جهان هستی، اگر خدا اراده نداشت پس چطور در شش-
هفت روز جهان را خلق کرد؟ اراده را از خالق باید آموخت.
همان خالق که هیچوقت بی اراده و سست نشد.
همان خالق که زندگی را آفرید و سختی و شادی را در آن قرار داد تا آدمی خودش
پازل زندگی اش را آنطور که معمول بود بچیند…