دل گله

بر بخت بدم بار دگر تکیه نمودی
عیدی خوشی بر دل من هدیه نمودی
خوش می‌شکنی قلب بدون تپشی که
روزی زِ بَرَش بهر وفا گریه نمودی
بر حال پریشان منم خوب نظری کن
سیراب بگشتی و مرا تشنه نمودی
کم‌کم به برم آمدی از رخنه‌ی روحم
تو ماندی و هر شب وَ بدان دشنه نمودی