ذهن یک حوری زشت

سرآغاز
قایق دلمان اسیر دزدان دریایی ساحل به یغما رفته سرزمین باطراوت
شده از خون شهیدان شد.
از دیرباز اگر خواستیم هدیه ای تقدیم به دوستان غریبه‌ی آشنا کنیم یا
از وجود خودمان بود یا از مغزهای نهفته در سر فرزندان خانواده‌های
به اسارت گرفته شده.
شما که می‌دانید من چه می‌گویم، زندگی جایی که در آن سکونت
داریم، جایی پر از دوست در جلد دشمن است.
حالا که قایق هایمان شکسته شده
بال هایمان بریده شده
احساس قلبمان خشکیده
اشک چشمانمان سیاه گشته است
ذهنمان تیره گشته است
محبت ها به نرخ روز قیمت دارد
و از همه مهم تر علاوه بر خودمان عشق را هم به زنجیر کشیده‌ایم
حالا که اشک هایمان باری دیگر خشک شده
بیایید صدای سکوت هم باشیم
نباید اجازه داد بیرحمانه کشته شویم، نباید مرد قبل از زندگی جاودانه.