رنج قلم

همه چیز روزی فرو خواهد ریخت. به سان دارویی که تا دیروز درد را تسلی میداد، ولی روزی دیگر درمانگر نیست. روزی که خورشید برای بیداری طلوع نگاهت تاریک و بدون تابش شراره ها است. آن روز را باید باور کرد، روزی که …
برای نخستین بار که چشم هایش را دیدم در عمق سیاهی مردمک و پلک افتادگی اش ردی از مهربانی درونش میدرخشید و همیشه لبخندی روی لب داشت. خیره در سیمای او شدن تمام دردها را از یادم میبرد.