صدر – شریعتی – میرداماد

ساعت 6 عصر نشده بود! همه چیز از خروجی صدر به شریعتی آغاز شد ایستگاه مترو صدر. درست روبه روی ورودی. نگام کرد و گفت: “دوستم داری؟” ریختم به هم. نگاش کردم … دنده ماشین رو کم کرد. دور برگردون رو آروم دور زد. مونده بودم بگم آره یا نه؟ چون نمیدونستم واکنشش چیه! شاید کلا به اندازه یه چشم به هم زدن طول کشید تا تو ذهنم مرور کردم که یهو اگه از دستم ناراحت بشه چه عکس العملی نشون میده… رو به چشماش کردم به خودم گفتم اصلاً به جهنم یه چیزی میشه دیگه… آره دوستت دارم… لحظه ای سکوت… سکوت… سکوت… و درست همونجا بود که یه کسی انگار توی گوشم گفت:
آری آغاز دوست داشتن است. گرچه پایان راه ناپیداست…