برای دختران سرزمینم

اینجا دریا طوفانی، اینجا موج ها خروشان، اینجا دریا سرخ، اینجا عجب
موج هایی را نظاره می کنیم! اما همواره کشتی هامان به تاختن و ما
بر این تاختن غیور. همجنسِ من، همدردِ من، هم بغضِ من، درود!
به قدر مجالی که برایم مهیاست، برایت می نویسم که شاید نگار هام
برهانی زنده بر ایامی باشد که گذرانده ام و گذرانده ای .
«مقدمه را با صلح شروع می کنم »؛ بله، صلح! زیرا در تلاطم عصر حاضر
بهترین پاسخ صلح است. صلح با خودمان، صلح با کرده ها و نکرده هایمان،
صلح با رفته ها و نرفته هایمان، رسیدن ها و نرسیدن هایمان، ماندن ها و
رفتن هایمان، داشتن ها و نداشتن هایمان، پیروزی ها و شکست هایمان…