جوگندمی های یک جراح دوره گرد

تو، آن سوی خیابان حضور داری و من مانند خیلی از وقت‌ها مجبورم که فقط
از این سوی خیابان نظاره‌گر باشم، نمی‌شود حرکت کرد، نه اینکه نشود، فقط
می‌خواهم آرامش دقایقت همانگونه که مملو از توست باقی بماند.
مانند همیشه لابه لای نورها تو ناب ناب خودت باش، تا من به قلم، قدم زنان به
هوایت رسم ترسیم، انشا کنم. از رقص قلم بپرس که چه استعداد طنازی برایت
رو می‌کند و از روی تو فقط مشق می‌نویسد.
کاش خیابان شلوغ نبود، کاش صدا به صدا می‌ر‌سید، کاش می‌شد قدری
نزدیک‌تر، من و قلم مشق صورت می‌نوشتیم…