سقوط

مگر دل می‌کشاند سوی دلخواهی؟
درین انبوه بیماران طبیب درد پیرم کو؟
نشستم همچو تاریخی
به دیوار غم کسری،
که طاق روزگارش غم، مرا هم غم…
صدای اسب تازی‌ها در ابهام سماع من،
هنوزم جنگ تبعیض است…
تو ای افسانه‌ی غمگین،
کدام آزار در یادی تو را افسرده می‌سازد؟
کدام جادوگر خونین تو را هم‌خون می‌بیند؟
تو از خواب کدام عالم تسلی می‌کنی با من؟