مشق عشق یک جراح دوره گرد

به یک خنده مســحور و به یک نگاه مشــعوف، به یک عطر مســرور و به یک عکــس مصلــوب، به یک راه مشــغول و بــه یک دم مغموم، به یــک دل مجنون و به یک عالم مشهور ، به یک تار مجذوب و به یک چین معطوف، به یک روی مشــعوف و به یک ســر منظــور ، به یک خاطــرهی دور منقول و بــه یک لحظه‌ی حال منظوم، به یک شــب ید مامور و به یک شــب ید منصور ، چه بگویم که به یک دنده، دلی سر تا به پای، مدهوش و همان مجنون مجانین معروف…میدانی جانم، گاهی زمان دانی جانم، گاهی زمان‌ها آدم‌ها به بودن ها به بودن‌ها نیاز دارند، به اینکه دیده شوند، ها نیاز دارند، به اینکه دیده شوند،به اینکه گاهی به آغوش کشیده شوند، یک وقت شنیده شوند، یک وقت برایشان شانه بزنند بر تار به تار پیچ و خم افشون کلام رهایشان، گاهی نیاز دارند سکوت را، فکــر نکــردن و بیفکــری را، اگر نبود کــه آدمی معنا نداشــت، آدم جماعت از همین جنس و رنگ خا ک خورده است ذهن و تنش، هرچه گل را بیشتر حرارت دهی ســخت دهی ســخت تر میشــود ولی یــک روز پــس از تحمل همین ســختی شــود ولی یــک روز پــس از تحمل همین ســختی‌ها، گل بودن ها، گل بودن آرزویش میشود، عجیب که گاهی گذشته آرزوی آینده میشود….